هشتگ‌زدن‌های سازمانی و تکراری، در بهترین حالت صرفاً به گسترش یک شبکهٔ بسته و دورهمی می‌انجامد؛ شبکه‌ای که اغلب در فضای واقعی تأثیر چندانی ندارد.
آنچه امروز به آن نیاز داریم، محتوای اصیل، قابل‌فهم و اقناع‌کننده است؛ محتوایی که بنویسد، تبیین کند، و مخاطب را جدی بگیرد.
به‌جای تکثیر کلیشه‌های تشکیلاتی، به محتوای مؤثر اکانت‌های مستقل و کم‌تر دیده‌شده ضریب بدهید؛ اما نه صرفاً از سر رفاقت تشکیلاتی، بلکه با حمایت واقعی، هدفمند و تحلیل‌محور. عبور از حلقه‌های بسته، به گسترش واقعی شبکهٔ ارتباطی میان علاقه‌مندان به امنیت ایران می‌انجامد.
و از همه مهم‌تر: درگیر شدن با اکانت‌هایی که امنیت روانی جامعه برای‌شان بی‌ارزش است، فقط به دیده‌شدن آن‌ها کمک می‌کند. این نبرد، میدان مناظره نیست؛ بازیِ الگوریتم‌هاست.
با خوک‌ها کشتی نگیرید؛ بایکوتشان کنید.
کنش رسانه‌ای امروز، نیازمند عقلانیت، خویشتنداری و تشخیص درست میدان است؛ نه صرفاً هیجان و شعار.
نظری بدهید